Poemas de Otros

Vea Tambien http://ealtamir.blogspot.com

jueves, marzo 16, 2006

Poemas de Antjie Krog K (Surafrica, 1952).

País de dolor y de gracia

(a)
entre tú y yo
cuán desesperadamente
cuánto duele
cuán desesperadamente duele entre tú y yo

tanto dolor por la verdad
tanta destrucción
tan poco que queda para sobrevivir

de aquí para dónde cogemos

tu voz se lanzó
con furia
sobre la sólida extensión fría de nuestro pasado

cuánto le llevará
a una voz
alcanzar a la otra

en este país que sangra suspendido entre nosotros

Tierra

bajo órdenes de mis antepasados fuiste ocupada
si supiera un lenguaje podría escribir pues fuiste tierra mi tierra

sólo que nunca me quisiste a mí
por mucho que me estirara para echarme
en susurrantes cauchos azules
en el ganado con los cuernos bajos yendo hacia Diepvlei (Hondoarroyo)
meciendo sus temblorosas papadas bebiendo
en sedosas borlas en el caucho brotando gota a gota
en espinos que han resbalado hasta el vacío

a mí nunca me quisiste
a mí nunca pudiste soportarme
una y otra vez te sacudiste para librarte de mí
me levantaste
tierra, lentamente en mi boca no tuve más nombre

ahora se pelean por ti
te negocian dividen acorralan venden roban hipotecan
yo quiero irme bajo tierra contigo tierra
tierra que no me acoge
tierra que nunca me perteneció

tierra que amo más en vano que antes

Canción de amor africana

ni la húmeda intimidad de tus párpados aromáticos como el hinojo

ni la violencia de tu cuerpo resistiéndose entre las sábanas

ni lo que viene hacia mí como tu vida
tendrá tanta menuda piedad de mí

como verte durmiendo

tal vez a veces te veo

por primera vez

tú con tu pecho de guayaba y uva

tus manos frías como cucharas
tus grandes penas altivas manchan de azul cada parte

nos soportaremos uno a otro

incluso si el sol abraza los techos

incluso si el estado cocina lugares comunes

llenaremos nuestros corazones de color

y nuestras trifulcas de pinzones

incluso si mis ojos ascienden hasta el horizonte

incluso si la luna viene con la espalda desnuda

incluso si las montañas forman una conspiración contra la noche


persistiremos cada cual

a veces te veo por primera vez

Traducción de Nicolás Suescún


Antjie Krog Kroonstad, Suráfrica, 1952. Poeta, filósofa, periodista, profesora, conferenciante y editora. Durante los años 80 trabajó activamente en el movimiento anti-Apartheid. Ha publicado ocho volúmenes de poesía en afrikaans. Otras obras de poesía, en afrikaans, Dogter van Jefta, 1970; Januarie Suite, 1972; Mannin, 1974; Beminde Antarktika, 1974; Otter in Bronslaai, 1981; Jerusalemgangers, 1985; Mankepank en ander Monsters, 1989; Lady Anne, 1989; Voëls van anderster vere, 1992; Gedigte, 1989-1995; Down to my Last Skin, 2000; Kleur kom nooit alleen nie, 2000; Met woorde soos met kerse, 2002. Novelas: Account of a Morder, 1997; Lang Pad na Vryheid (traducción de El largo camino a la libertad de Nelson Mandela), 2000.

domingo, marzo 12, 2006

Otro Amor (Jose Angel Cuevas, Chile)

"Otro Amor"
-José Angel Cuevas, Chile.

¿Para qué quiero otro amor?
¿Para ir carreteando por la Gran Avenida sin un peso
y hablarle del Tiempo de la UP
revolverme en estos 15 años
sacando mugre
del Tarro?

Emborracharme y gritar en Tugurios
empapelados con banderas chilenas
polietileno
poliuretano.

Pasar por la Alameda a las 3 de la mañana
cuando todos se hayan ido las muchedumbres
cubiertas de smog
Y duerman.

¿Para qué quiero otro amor?
¿para llevarla a comer pescado frito
y sentarnos a mirar los pájaros
sin un peso para hotel
un peso para bailar abrazados hasta que amanezca?

viernes, marzo 10, 2006

Poema de Zoé Valdés

CASTIDAD, CASTIDAD...
Castidad, castidad, qué de crímenes
se cometen en tu nombre.

-Jaime Gil de biedma.

Yo nunca fuí casta
regodearnos con el sexo es una hipocresía riquísima
no lo niego
pero yo nunca pude ser hipócrita yo voy al grano
directa y sin límites
sólo las sosas se las dan de interesantes
yo soy inteligente
por eso cuando quiero un hombre no lo pido con melindres
le voy p'arriba y lo asalto y me le aferro
pero por eso también he tenido poca suerte
porque ellos se cansan rápido de las puticas ladillosas
Yo nunca fuí casta
en cuanto cumplí la edad de la pubertad
cuidé mi cutis restregándome con los machos
ni un granito me salió por exceso de masturbaciones
yo a decir verdad no andaba creyendo en virginidades
yo me crié en la calle al garete
y mi sexo iba conmigo
Yo nunca fuí casta zorra sí
nadie me enseñó la malicia yo nací con ella
muy temprano empecé a latir y no masacré mi ritmo
Yo nunca fuí casta ¿para qué sirve ser castos?
Si aunque sea con terror temblando de precauciones
amarnos es lo único que nos queda.
-La Habana, 1992
--------------------------------------------------------------
Zoé Valdés, nacida en Cuba en 1959, vive en Francia
desde 1995. Escribe Novela y Poesia.

miércoles, marzo 08, 2006

Elizabet Neira Calderon (Santiago de Chile,1973)

Elizabeth Neira Calderón

(Santiago de Chile, 1973)

ABYECTA

Me he acostado con tu padre, tu hermano y tu
hijo, por no nombrar a tu tío y a todos tus amigos.
Con tu abuelo fue imposible y tu madre se salvó
por vinagreta.
No puedo dejar de nombrar a los vecinos,
los cabros del bloque,
los de los flipper,
los volados de la plaza y de la esquina;
el lechero, cartero, repartidor del diario, gásfiter,
electricista, zapatero, jardinero y la casi totalidad
de trabajadores de servicio a domicilio que han
tenido la fortuna de pasar por mi casa y la tuya.

Y es que tengo un apetito descomunal y no perdono
erección.
Soy una adicta, dicen...
siempre,
pero es que invariablemente siempre,
quiero.
Además no discrimino.
El tamaño no me importa;
ni el grosor de las billeteras, tampoco el color de
la piel,
si tiene auto o bicicleta
si usa tarjeta dorada o está en DICOM, si tiene
casa propia o mediagua;
mucho menos si me ama o no me ama,
si me respeta o si me quiere para el puro hueveo,
si es machito, de pelo en pecho, o mariquita, tonto
o inteligente, necio o sabio, ladrón o policía,
lento o rápido, cuerdo o ....sicótico...
Juro,
que a la hora de los q’iubo nada de eso me importa.

Y aunque condón no uso, (la iglesia lo prohibe)
venéreas parece que no tengo, parece...
Excepto un herpes travieso que me tapiza la
boca de llagas cada cierto tiempo.
a veces orino de pie, me excita,
o lo hago en piscinas y duchas públicas,
usualmente veo pornos y me masturbo como
una demente el día entero.

Otra cosita es que soy comunista y última de rota,
voté por la Gladys y no me depilo
no cocino ni un huevo frito y me gusta opinar en
conversaciones de hombres.
Te advierto... que detesto el sexo anal,
pero si me tratas con dulzura
terminaré comiendo de tu mano y
lamiendo la suela de tus zapatos.

Te aviso,
que soy ágil con las cuchillas,
tengo buena puntería y reflejos en óptimo estado,
y que, a pesar de éstas y otras destrezas
que ostento en las manos, dedos y lengua ...
especialmente,
según me han contado,
en las discos me va bastante mal.
Y me pasa últimamente que
nadie se me acerca y me siento sospechosamente
repugnante como pescado de feria que no se vendió.
Y la verdad es que ya no tengo quince años
como para ir a esos lugares, llenos de púberes en
plena floración. Niñitas lindas de senos como dos
tazas de leche y coñito con olor a nata.

Otro problemita que no te podría callar
es que producto de
un dilatado alcoholismo que me ha tenido
desde hace años
azotando la cabeza contra las barras de los bares
más cochinos de esta ciudad,
padezco de ciertos trastornos... gástricos,
de variada gravedad y abyección,
como por ejemplo, la acumulación de gases intestinales,
que a veces,
generalmente en público,
pugnan por salir de su prisión.

Te advierto
que estoy muy sola,
que esta soledad me duele en exceso mucho
y que ante el menor indicio de abandono, real o
imaginario, sería capaz de perseguirte a ti y a tu
familia por todo el país,
convertirme en tu sombra y luego en tu peor
pesadilla
para terminar asesinándote y
exhibiendo tus genitales en la plaza pública,
contenidos en tu boca.

Y es que además de puta, soy loca, floja, sucia, tonta, terca,
ignorante, sorda, bruta, torpe, coja y mala.


CANCIÓN PSEUDO – SADO – ERO – MASO.


Esta noche mi amor voy a ser tu hombre,
voy a atacarte con la ferocidad de una cobra alzada
en mortal danza. Esta noche te amarraré a la
cama mi princesita de leche.
Pero primero afeitaré esa barba, ese pecho que es
una selva y las columnas perfectas de tus piernas
hasta hacerte parecer un maniquí.

Quiero tenerte ante mi desnudo como un cristal,
crucificado a la cama como un Cristo agónico.
Yo en cambio vestiré de cuero y púas,
como a ti te gusta...Caramelito

Antes de empezar untaré miel en la punta de tu
sexo y con mis calzoncitos fragantes haré una
bola para taponear tu boca.
Luego bailaré y bailaré con las piernas abiertas
sobre ti, y en cada bajada de la coreografía
restregaré mi sexo descubierto contra tu nariz.

Luego te lameré largamente, morderé con delicadeza
de cirujano las rozas maduras y abiertas de tus
pezones, correré por tu cuerpo como un ejército
de hormigas devoradoras. No perdonaré rincón
alguno, cavidades secretas, túneles, montículos,
articulaciones.
Sudarás, torcerás tus bracitos de ángel, tu respiración
me dará las pistas de tu agonía.

Finalmente me concentraré sólo en tu ya muy
erecto pene. Esa réplica tan simpática de ti y del
obelisco de Buenos Aires. Me detendré ahí, me
quedaré horas y horas, gastando saliva, abriendo
y cerrando la boca, de arriba hacia abajo, hasta
dislocar mi mandíbula y sentir en la punta húmeda
de mi lengua las descargas de tu desorden eléctrico.

Entonces en el momento más alto, cuando estés a
punto de reventar, mi bien, meteré mi dedo sodomita
por tu culo de virgen casta.

LO METERÉ HASTA EL FONDO,
SIN CONTEMPLACIÓN NI VASELINA, CON
UÑAS, ANILLOS Y TODO. HARÉ CÍRCULOS
CON ÉL AHÍ DENTRO. TALADRARÉ COMO
UN ENANITO VIOLADOR MIENTRAS TE
RETUERCES DE DOLOR.

Y para terminar te regalaré mi boca, que sea ésta
la fuente donde descargues al fin la simiente tibia
que se agolpa en tus íntimos conductos.
Esta noche mi amor
voy a ser tu hombre.

Elizabeth Neira Calderón (Santiago de Chile, 1973) es periodista, poeta y artista visual.
Ha ejercido la crítica cultural en distintos medios de prensa escrita de Santiago de Chile. Su obra literaria ha aparecido en antologías generacionales como “Punto Infinito”, (Al Margen Editores), “30 Poetas Jóvenes” (Ediciones de la Universidad de Playa Ancha). En el 2003 publicó el poemario Abyecta (Al Margen Editores) con el que ganó la beca Fondart para desarrollar la vídeo instalación “Abyecta Poesía en Expansión”, que se exhibió en el Centro Arte Alameda durante enero y febrero de 2004. Sus textos han sido llevados al teatro en distintas adaptaciones.
En Buenos Aires participó de la coordinación del Festival Latinoamericano de Poesía Salida al Mar en la Casa de la Poesía (Julio 2004), trabaja en un poemario y en una instalación para Eloisa Cartonera. Sus poemas formarán parte de la antología en preparación de poesía chilena dirigida por María Medrano (Ed. Digital Voy a salir y si me hiere un rayo).